درد کف پا: علل، علائم و روش های درمان و پیشگیری

کف پا یکی از پیچیده ترین قسمت های بدن بوده و تحت فشارهای زیادی قرار دارد. فشار آمدن به کف پا می‌تواند باعث درد، التهاب، آسیب و محدودیت در حرکت شود. در اینجا با علائم، علل و درمان درد کف پا آشنا خواهید شد. بهتر است هرگاه تصمیم بر درمان درد کف پا گرفتید، به یک پزشک مجرب و ماهر مراجعه کنید تا درمان مناسب را ارائه دهد.

فاشیای کف پا

فاشیای کف پا یکی از شایع ترین علل درد در کف پا می‌باشد. این فاشیا، نواری ضخیم و رباط مانند در کف پا است که به پاشنه پا متصل می‌شود. هنگامی که فاشیای کف پا تحریک و متورم شود، باعث ایجاد درد در کف پا خواهد شد.

علل فاشیای کف پا

با هر قدمی که برمی داریم، وزن بدن ما ابتدا روی پاشنه و سپس به کف پا منتقل می‌شود. حال اگر وزن زیادی بر کف پا وارد آید، به فاشیای کف پا فشار وارد می‌شود. اگر هنگام راه رفتن مچ پا به سمت بیرون بلغزد، قوس کف پا بیش از حد شده و کشش غیرطبیعی در فاشیا ایجاد می‌شود. اگر هم مچ پا به سمت داخل بلغزد، باز هم به گونه‌ای به فاشیای کف پا فشار وارد خواهد شد.

فاشیای کف پا می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد:

1. مناسب نبودن قوس کف پا
2. آسیب ناگهانی
3. انجام فعالیت هایی مانند دویدن، بسکتبال، تنیس، فوتبال یا ژیمناستیک که باعث وارد شدن ضربات دائمی و مکرر به کف پا می‌شود.
4. اضافه وزن
5. زیاد راه رفتن با پای برهنه
6. کوتاه بودن یک پا از پای دیگر: در این حالت نیز کل وزن بدن روی پای بلندتر بوده و در نتیجه به فاشیای کف همان پا فشار زیادی وارد می‌شود.
7. انعطاف پذیری ضعیف در ماهیچه‌های ساق پا
8. انجام نادرست فعالیت های بدنی
9. ایستادن بیش از حد
10. پوشیدن کفش هایی که کفی آن‌ها راحت و طبی نباشد
11. پوشیدن کفش با لژ خیلی کم

بهتر است بدانید که  همیشه نمی‌توان علت دقیق فاشیای کف پا را شناسایی کرد. این عارضه با افزایش سن نیز ممکن است ایجاد شود. همچنین شیوع آن در زنان بیشتر از مردان می‌باشد.

علائم فاشیای کف پا

• معمولاً در قسمت پایین پاشنه پا احساس درد می‌کنید.
• برخی از مبتلایان علاوه بر درد، کبودی در کف پا را نیز تجربه می‌کنند.
• وقتی شروع به راه رفتن می‌کنید، درد به تدریج از بین می‌رود.
• با ادامه راه رفتن، درد ممکن است عود کند، اما معمولاً پس از استراحت از بین می‌رود.

در مراحل اولیه فاشیای کف پا، می‌توان با برداشتن وزن از روی کف پا، درد و علائم را بهبود داد. اگر فاشیای کف پا درمان نشود، به مرور زمان تبدیل به خار پاشنه می‌شود.

تشخیص فاشیای کف پا

تشخیص این عارضه به طور معمول بر اساس توصیف بیمار از علائم می‌باشد. پزشک ممکن است پای شما و ساختار آن را معاینه کند یا به کفش‌های شما نگاه کند تا ببیند کیفیت آن ها چگونه است. سپس تشخیص وجود یا عدم وجود فاشیای کف پا را می‌دهد.

درمان فاشیای کف پا

1. استراحت: استراحت کردن می‌تواند به کاهش فشارهای وارد بر کف پا کمک زیادی کند.
2. کمپرس سرد: استفاده از کیسه های یخ برای خنک کردن پا، به کاهش درد و تورم کمک می‌کند. یخ را باید روی پاشنه ها و قوس پا حدود ۲۰ دقیقه قرار داد. این کار را سه بار در روز انجام دهید. اگر دیابت یا گردش خون ضعیف دارید، بهتر است قبل از انجام این کار با پزشک خود مشورت کنید.
3. استفاده از ارتز کف پا.
4. بستن آتل پا در شب.
5. از پابرهنه راه رفتن خودداری کنید.
6. انجام تمرینات کششی پا

تومور عصبی مورتون

نوروما، ضخیم شدن اعصاب می‌باشد. شایع ترین نوروم در پا، مورتون است که بین انگشتان سوم و چهارم ایجاد می‌شود. نوروما ممکن است در سایر نقاط پا نیز رخ دهد.

علل تومور مورتون

هر چیزی که باعث فشرده شدن یا تحریک عصب شود می‌تواند منجر به ایجاد تومور مورتون شود. یکی از متداول‌ترین علل آن، پوشیدن کفش‌هایی است که دارای  پنجه مخروطی هستند یا کفش‌های پاشنه بلندی که باعث می‌شود انگشتان پا جمع شوند. افرادی که دارای ناهنجاری های پا مانند، انگشت چکشی و صافی کف پا  هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به عارضه می‌باشند. سایر علل شامل دویدن یا ورزش های توپی می‌باشند.

علائم تومور مورتون

اگر تومور مورتون دارید، ممکن است یک یا چند مورد از این علائم را داشته باشید:

• گزگز، سوزش یا بی حسی
• درد
• احساس اینکه چیزی در داخل کف پا قرار دارد.
• احساس اینکه چیزی در کفش یا جوراب وجود دارد.

علائم پیشروی تومور عصب مورتون شامل موارد زیر می‌باشد:

• علائم به تدریج شروع می شود. در ابتدا، فقط گاهی اوقات هنگام پوشیدن کفش های پنجه باریک یا انجام برخی فعالیت های تشدید کننده بروز می‌کنند.
• علائم ممکن است با درآوردن کفش و یا ماساژ پا به طور موقت از بین بروند.
• با گذشت زمان، علائم به تدریج بدتر شده و ممکن است تا چند روز یا چند هفته باقی بمانند.
• با بزرگ شدن تومورها، علائم شدیدتر می‌شوند.

تشخیص تومور عصب مورتون

برای تشخیص، پزشک، شرح حال کاملی از علائم شما گرفته و پای شما را معاینه می‌کند. آزمایشات تصویربرداری نیز ممکن است انجام شود. بهترین زمان برای مراجعه به پزشک، اوایل بروز علائم است. تشخیص زودهنگام تومور مورتون نیاز به درمان‌های تهاجمی‌تر را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.

درمان تومور مورتون

برای تومورهای خفیف تا متوسط، گزینه های درمانی شامل موارد زیر می‌باشند:

• استفاده از پدهای پرکننده قوس کف پا
• کمپرس یخ
• ارتزهای کف پا
• تغییر نحوه انجام فعالیت‌ها
• استفاده از کفش هایی با پنجه پهن
• استفاده‌ از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی خوراکی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن، ممکن است برای کاهش درد و التهاب توصیه شود.
• تزریق کورتیزون، بی حس کننده های موضعی و غیره
• عمل جراحی

جراح ارتوپد بهترین روش درمانی را برای بیمار ارائه خواهد کرد. طول دوره نقاهت نیز بسته به شیوه‌ درمان متفاوت خواهد بود.

بیماری فرایبرگ

بیماری فرایبرگ به معنی نکروز یا سیاه شدن سر استخوان متاتارس دوم در کف پا است. کسی علت این بیماری را نمی‌داند ولی ممکن است ضربات مکرر به کف پا موجب بروز آن شود.

علل بیماری فرایبرگ

احتمالاً به دلیل از دست دادن خون رسانی به انتهای استخوان های انگشتان پا، به علت های مختلف در دوران بلوغ ایجاد شود.

علائم بیماری فرایبرگ

این بیماری بیشتر در زنان دیده می‌شود. علائم آن، درد، سفتی و تورم در اطراف انگشت آسیب‌دیده، که اغلب انگشت دوم است می‌باشد. این عارضه معمولاً با پوشیدن کفش های پاشنه بلند بدتر می‌شود. گاهی اوقات بیماران فقط با افزایش سن علائم را متوجه می‌شوند. با پیشرفت علائم، تورم و خشکی بیشتر شده و بیمار ممکن است دچار لنگ زدن پا شود.

تشخیص بیماری فرایبرگ

علائم بالینی توسط پزشک بررسی شده و در صورت نیاز از تصویربرداری با اشعه ایکس استفاده خواهد شد.

درمان بیماری فرایبرگ

هدف از درمان غیر جراحی، کاهش علائم از طریق کاهش فشار روی انگشت آسیب‌دیده می‌باشد. برای این منظور می‌توان از کفی‌های مخصوصی استفاده کرد‌. علاوه بر این، ممکن است مصرف قرص‌های مسکن یا ضد التهاب مفید باشند. درمان جراحی یکی دیگر از راهکارهای درمانی می‌باشد. طی این روش، موقعیت قسمت آسیب‌دیده استخوان متاتارس اصلاح می‌شود. با انجام این کار، جراح، استخوان را حرکت داده تا حرکت مفصل را بیشتر کند.

تاندونیت

تاندون ها نوارهایی از جنس کلاژن هستند که ماهیچه ها را به استخوان ها وصل می‌کنند. آنها انعطاف پذیر و در عین حال سخت هستند به طوری که می‌توانند کش بیایند و تنش را تحمل کنند. هر دو تاندون و ماهیچه با هم کار می‌کنند تا مفاصل و اندام ها را حرکت دهند. به طور معمول، تاندون‌ها انعطاف‌پذیر بوده و می‌توانند مقداری از فشار وارد بر عضلات را از بین ببرند. با این حال، اگر تحت فشار بیش از حد قرار گیرند، ممکن است ملتهب شوند. به این عارضه تاندونیت می گویند.

علائم تاندونیت

اگرچه علائم تاندونیت ممکن است متفاوت باشد، اما به طور معمول عبارتند از:

• حساسیت و درد هنگام حرکت مفصل
• احساس گرفتگی عضله و مفصل
• ورم

علل و عوامل خطر تاندونیت

هم صدمات جزئی مکرر و هم صدمات شدید ناگهانی، می‌توانند باعث تاندونیت شوند. با این حال، اغلب دلایل بروز تاندونیت به شرح زیر می‌باشد:

1. انجام حرکات تکراری، مانند پریدن یا تایپ کردن برای مدت طولانی
2. داشتن پوزیشن نامناسب بدنی
3. پوشیدن کفش های نامناسب
4. ورزش بیش از حد

عوامل خطر تاندونیت عبارتند از:

• سن: تاندون ها با افزایش سن خشک‌تر و غیرمنعطف تر می‌شوند و آن را مستعد آسیب می‌کند.
• شغل: اگر شغل افراد، شامل انجام حرکات تکراری باشد، تاندون را در معرض آسیب قرار می‌دهد.
• ورزش: ورزش هایی مانند دویدن، تنیس و گلف می‌توانند منجر به التهاب تاندون شوند.
• برخی از بیماری‌ها: افراد مبتلا به نقرس، بیماری های کلیوی و آرتریت روماتوئید بیشتر در معرض ابتلا به تاندونیت هستند.

 توجه: اگر درد تاندونیت به طور ناگهانی بدتر شد، یا اگر حرکت دادن مفصل غیرممکن شد، باید به دنبال درمان‌های پزشکی باشید.

تشخیص تاندونیت

پزشک متخصص در مورد علائم بیماری شما می پرسد و یک معاینه فیزیکی نیز انجام می دهد. حتی ممکن است به آرامی تاندون آسیب دیده را حرکت دهند. در اکثر موارد ابتلا به تاندونیت، پزشک مسکن، کمپرس یخ و داروهای ضدالتهابی را تجویز می‌کند. به ندرت، اگر علائم بیمار بهبود نیابد، پزشک ممکن است انجام آزمایش‌های دیگر را توصیه کند. شیوه تصویربرداری اشعه ایکس می تواند رسوبات کلسیم را در اطراف تاندون نشان دهد که کمک بسیار زیادی به پروسه تشخیص می‌کند. سایر روش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی یا اسکن MRI نیز می‌توانند تورم  تاندون را نشان دهند.

درمان تاندونیت

اولین و آخرین هدف درمان تاندونیت تسکین درد و کاهش التهاب است. استراحت، کمپرس های گرم و سرد، و داروهای مسکن گزینه های رایج درمان خانگی می‌باشند. اگر اینها علائم فرد را بهبود ندهند، پزشک ممکن است راهکارهای دیگری را توصیه کند.

استراحت

تاندونیت یک آسیب ناشی از استفاده بیش از حد از عضله و مفصل می‌باشد. بنابراین استراحت دادن به تاندون آسیب دیده، باعث کاهش التهاب می‌شود. اگر یک ورزش یا حرکت تکراری خاص باعث تاندونیت شده‌ باشد، فرد باید از انجام آن فعالیت خودداری کند. بستن عضله، آتل یا بریس ممکن است به کاهش حرکت کمک کرده و باعث بهبودی سریع شود.

کمپرس های سرد و گرم

کمپرس سرد می‌تواند تورم را در ناحیه آسیب دیده کاهش دهد. قرار دادن یخ به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه بر روی ناحیه یک یا دو بار در روز، می‌تواند التهاب و درد را کاهش دهد. برای جلوگیری از تماس مستقیم با پوست، باید همیشه یخ را در حوله بپیچید. همچنین می‌توانید از حوله داغ یا کمپرس گرم استفاده کرده و یا حمام آب گرم بگیرید. یخ معمولاً برای صدماتی که در ۴۸ ساعت گذشته رخ داده اند بهترین روش می‌باشد. پس از آن، گرما می‌تواند گزینه مناسبی باشد.

مسکن ها

چندین دارو وجود دارد که می‌توانند درد را کاهش دهند، از جمله:

• داروهای بدون نسخه: ایبوپروفن و سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی می‌توانند التهاب و درد تاندون را کاهش دهند.
• تزریق کورتیکواستروئید: اگر التهاب و درد شدید باشد، پزشکان ممکن است این تزریقات را در اطراف تاندون انجام دهند.
• فیزیوتراپی: ماساژ ناحیه آسیب دیده ممکن است باعث تسکین درد و تسریع روند بهبودی شود.
• تمرینات کششی و ورزش: فیزیوتراپیست شما ممکن است تمرینات خاصی را برای کشش و تقویت تاندون و عضله آسیب دیده توصیه کند.

شاک ویو تراپی یا جراحی

اگر تاندونیت ادامه یابد و کلسیم در اطراف تاندون رسوب کند، پزشک ممکن است درمان با امواج شاک را پیشنهاد کند. این روش شامل عبور موجی از پوست و شکستن رسوبات کلسیم است که می‌تواند التهاب تاندون را درمان کرده و علائم را بهبود بخشد. اگر هم تاندونیت بیمار، به هیچ یک از این راهکارها پاسخگو نباشد، گزینه جراحی مطرح می‌شود.

خار پاشنه

خار پاشنه یک برآمدگی استخوانی است که می‌تواند در قسمت پاشنه پای فرد ایجاد شود. بیرون آمدن خار پاشنه از زیر پاشنه به سمت قوس کف پا (وسط پا) بوده که به این ناحیه از پا فاشیای کف پا می‌گویند. زمانی که خار پاشنه در عکس اشعه ایکس دیده می‌شود، ممکن است تا ۱.۵ سانتی‌متر طول داشته باشد. اگر عکس‌برداری با اشعه ایکس نتواند وجود خار پاشنه را تأیید کند، پزشک ممکن است این بیماری را «سندرم خار پاشنه» بنامد.

علائم خار پاشنه

علائم خار پاشنه می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

1. درد شدید تیرکشنده در پاشنه پا هنگام ایستادن و در هنگام صبح
2. درد مبهم در پاشنه پا در طی روز
3. التهاب و تورم جلوی پاشنه پا
4. گرم شدن ناحیه آسیب دیده
5. برآمدگی استخوان مانندِ کوچک و قابل مشاهده در زیر پاشنه پا
6. نقطه حساسی در پایین پاشنه پا که راه رفتن با پای برهنه را سخت می کند

اگر فردی این علائم را تجربه می‌کند، پزشک ممکن است از پای او عکس اشعه ایکس بگیرد تا مشکل را تعیین کند. دیدن برآمدگی در عکس اشعه ایکس تنها راه برای اطمینان از وجود خار پاشنه است.

البته همه افراد مبتلا به خار پاشنه همه این علائم را تجربه نمی‌کنند. برخی از افراد مبتلا به خار پاشنه ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند.

علل خار پاشنه

خار پاشنه زمانی اتفاق می‌افتد که کشیدگی طولانی مدت ماهیچه ها و رباط های کف پا باعث ساییدگی بافت های نرم پاشنه پا شود. پاره شدن غشایی که استخوان پاشنه را می‌پوشاند نیز یکی دیگر از دلایل  است. همچنین پاشنه پا با افزایش سن آسیب پذیرتر می‌شود. طی بررسی که در سال ۲۰۱۵ انجام شد نشان داده شد که، با بالا رفتن سن،  پاشنه پا فرسوده شده و نمی‌تواند ضربه را جذب کند. با گذشت زمان، رسوبات کلسیم می‌توانند در زیر پاشنه پا جمع شده و این رسوبات، برآمدگی های استخوانی را تشکیل می‌دهند که خار پاشنه می‌باشند.

عوامل خطر خار پاشنه

عوامل خطر برای خار پاشنه ممکن است شامل فعالیت های ورزشی مانند دویدن و پریدن باشد.

البته طیف وسیعی از عوامل وجود دارد که خطر ابتلا به خار پاشنه را افزایش می‌دهند.

این موارد شامل:

• فعالیت های ورزشی: دویدن و پریدن می‌تواند باعث ساییدگی پاشنه و قوس پا شود.
• فعالیت روی سطوح سخت: راه رفتن مکرر، دویدن، یا پریدن مکرر روی سطوح سخت مانند آسفالت، می تواند باعث ساییدگی پاشنه پا شود.
• ضربه به پاشنه پا: کبودی پاشنه و پاره شدن غشایی که آن را می‌پوشاند، می تواند منجر به خار پاشنه شود.
• افزایش سن: خار پاشنه در مردان و زنان مسن تر شایع تر است.
• جنسیت: خار پاشنه در زنان بیشتر از مردان است.
• اضافه وزن: خار پاشنه با چاقی و وارد شدن فشارهای اضافی به کف پا مرتبط است.
• کفش های نامناسب: پوشیدن مکرر کفش هایی که مناسب نیستند، مانند دمپایی، می‌تواند منجر به خار پاشنه شود.

برخی از بیماری های زمینه ای نیز وجود دارد که ممکن است باعث خار پاشنه شود:

• آرتریت واکنشی (بیماری رایتر)
• اسپوندیلیت آنکیلوزان
• هیپراستوز اسکلتی ایدیوپاتیک منتشر شونده
• التهاب کف پا

درمان خار پاشنه

درمان خار پاشنه شامل موارد زیر است:

1. استراحت: استراحت زیاد و کاهش فشار از روی پاها می‌تواند به کاهش درد و تورم در ناحیه آسیب دیده کمک کند.
2. استفاده از کمپرس سرد: این کار می تواند به کاهش درد و تورم کمک کند.
3. استفاده از ارتزهای سفارشی: این ارتزهای دوناتی شکل در داخل کفش قرار می‌گیرند تا فشار را از پاشنه خارج کنند.
4. پوشیدن کفش های ورزشی با کفی مناسب: این کفش ها همچنین ممکن است به کاهش فشار و کاهش درد کمک کنند.
5. داروهای ضد التهاب: این دارو به کاهش تورم کمک می‌کنند.
6. تزریق کورتیزون: این روش، تورم و درد را در ناحیه آسیب دیده کاهش می‌دهد. اگر داروهای ضد التهابی بدون نسخه مؤثر نباشند، تزریق کورتیزون گزینه بهتری است.
7. در موارد نادر، ممکن است جراحی برای برداشتن خار پاشنه لازم باشد. با این حال، درمان های فوق معمولاً مؤثر هستند و نیازی به جراحی نیست.

اگر خار پاشنه ناشی از یک نوع التهاب آرتریت باشد، درمان بیماری آرتریت نیز ممکن است علائم را بهبود بخشد.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید؟

بسیاری از افرادی که به طور مرتب درد کف پا را تجربه می‌کنند از علل وقوع آن آگاه هستند و بهترین راه برای درمان درد خود را می‌دانند.

با این حال، در موارد زیر باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید:

1. درد شما به طور ناگهانی بروز کند و شدید باشد.
2. درد پای شما به دلیل آسیب ایجاد شده باشد.
3. بعد از آسیب نتوانید وزنی روی پای خود اندازید.
4. یک بیماری دارید که در جریان خون شما اختلالاتی ایجاد می‌کند و منجر به درد در پاشنه پا شود.
5. ناحیه ای که باعث درد شما می شود زخم باز دارد.
6. ناحیه ای که باعث درد شما می‌شود تغییر رنگ داده یا ملتهب شده است.
7.  علاوه بر پا درد، تب هم دارید.

وقتی به پزشک مراجعه می‌کنید چه اتفاقی می‌افتد؟

پزشک وضعیت شما و نحوه راه رفتنتان را مشاهده و بررسی خواهد کرد. همچنین کمر، پاها و کف پای شما را نیز معاینه خواهند کرد. چراکه می خواهند جزئیات درد پای شما را بدانند. جزئیاتی مانند:

• زمان دقیق شروع علائم
• چه قسمت هایی از پاها تحت تأثیر قرار گرفته‌اند.
• درد و علائم شما تا چه میزان شدید است.

در صورت لزوم، پزشک شما رادیوگرافی را تجویز می کند.

چگونه از درد در کف پا جلوگیری کنیم؟

برای کمک به جلوگیری از درد مداوم در کف پا، نکات زیر را دنبال کنید:

• کفش های راحت، جادار و با کفی‌های مناسب انتخاب کنید.
• از کفش هایی با پاشنه بلند و پنجه باریک خودداری کنید.
• تعادل وزن را حفظ کنید.
• قبل از انجام تمرینات ورزشی، انگشتان پا را دراز کرده و کشش دهید.
• بهداشت پا را به خوبی رعایت کنید.
• برای محافظت از پاهایتان همیشه وقتی در فضای باز هستید کفش بپوشید.

اگرچه درد کف پا شایع است، اما مسئله‌ای عادی نیست. اگر دردی در کف پا دارید که بعد از یک یا دو هفته درمان خانگی برطرف نشده است، باید به سراغ درمان‌های پزشکی بروید.

سؤالات متداول

چگونه درد کف پای خود را تسکین دهیم؟

کفش‌های مخصوص با کفی‌های مناسب می‌توانند به تسکین برخی از دردهای پا، به‌ویژه آن‌هایی که ناشی از بیماری‌هایی مانند التهاب کف پا، فاشیای کف پا و تومور عصبی مورتون هستند، کمک کنند.

چگونه بفهمم که درد کف پایم جدی است؟

در صورتی که درد یا تورم شدید داشته باشید، زخم باز یا هرگونه زخمی داشته باشید که ترشحات عفونی دارد، علائم عفونت مانند قرمزی، گرمی و حساسیت در ناحیه آسیب دیده داشته باشید یا تب بیش از ۳۷.۸ درجه سانتیگراد دارید. همچنین قادر به راه رفتن یا انداختن وزن روی پای خود نباشید.

چه قسمتی از کف پا در دیابت درد می‌گیرد؟

هر روز با دقت به هر دو پا نگاه کنید و بین تمام انگشتان خود را چک کنید. تاول ها و عفونت ها می‌توانند از بین انگشتان پا شروع شوند و با وجود دیابت، ممکن است تا زمانی که تحریک یا عفونی نشده باشند، آنها را احساس نکنید.

چگونه ورم کف پا را سریع التیام دهیم؟

یک کیسه یخ به دور پارچه پیچیده و به مدت ۱۵ دقیقه، سه یا چهار بار در روز روی ناحیه درد بگذارید تا به کاهش درد و التهاب کمک کند. یا می‌توانید یک بطری آب یخ زده را برای ماساژ  زیر پای خود بغلتانید. کف پا را صاف و دراز کنید. همچنین ورزش های خانگی ساده می‌توانند فاشیای کف پا، تاندون آشیل و عضلات ساق پا را کشش دهند.

آیا خار پاشنه هرگز از بین می‌رود؟

تنها راه خلاصی کامل از خار پاشنه، انجام عمل جراحی برای برداشتن ضایعات است.

چه مدتی طول می‌کشد تا بیماری فرایبرگ بهبود یابد؟

کفش‌های مناسب طبی می‌توانند کمک کننده باشند. فعالیت های بدنی که باعث فشار آمدن به کف پا می‌شوند را به مدت چهار تا شش هفته انجام ندهید. اگر علائم شدید باشد، معمولاً در عرض ۳ الی ۴ هفته، بهبودی حاصل می‌شود.

آیا بیماری فرایبرگ درمان می‌شود؟

پیشرفت بیماری فرایبرگ با توجه به شدت آن متغیر است. در حالی که بیماری از  درجه ۱، ۲ و ۳ ممکن است خود به خود برطرف شود، بیماران مبتلا به درجات ۴ و ۵، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند.

چه چیزی باعث ایجاد التهاب کف پا می شود؟

فعالیت‌هایی مانند دویدن، آهسته دویدن و پیاده‌روی، یا طولانی مدت ایستادن، اغلب می‌تواند منجر به التهاب کف پا شود.

آیا راه رفتن با فاشیای کف پا مشکلی ندارد؟

هر بیمار متفاوت است و برخی از بیماران حتی با تعویض کفش علائمشان بهبود می‌یابند. راه رفتن بعد از دراز کشیدن یا نشستن برای مدتی ممکن است علائم فاشیای کف پا را کاهش دهد.

آیا تومور عصب مورتون جدی است؟

این عارضه قابل درمان است، اما اگر به موقع درمان نشود می‌تواند منجر به آسیب دائمی عصبی شود.

آیا تومور عصب مورتون بهبود می‌یابد؟

این بیماری به خودی خود ناپدید نمی شود. معمولاً بسته به نوع کفشی که می‌پوشید و مدت زمانی که روی پاهای خود می‌ایستید، علائم ظاهر می شوند. بنابراین هرچه بیشتر مراعات کنید، علائمتان زودتر بهبود می‌یابند.